Het werk typeert de kunstenares ingenieus in eenvoud
IRON LADY
In het kader van Pikant, het Kortrijkse deelproject van Gynaika, stelt de Oostendse kunstenares Linda Molleman haar werken tentoon in Atelier de Gryse. Pikant? In de eerste plaats authentiek! Onlangs zag ik bij haar thuis haar eerste werken. Molleman leek ze vooral nog te duiden als decoratie voor het op zich al sfeervol ingericht huis – al klinkt dit oneerbiediger dan bedoeld. Ik had Molleman leren kennen als een ‘ Iron Lady ‘, een vrouw die haar mannetje staat. Vrijmoedige flapuit, een bikkelharde bolster, iemand die in de eerste plaats wil verrassen en mensen voor schut zetten. Dat ze daarvoor ‘ mannelijke ‘ materialen aanwendt is nog het minste. Het gaat hem vooral op de wijze waarop ze die metalen met elkaar laat dialogeren of tot samenleven verplicht, om de uitdagende evenwichten. Ik denk bijvoorbeeld aan ‘ Balans van Onevenwicht ‘. Ogenschijnlijk stapelde Molleman hier onbevangen als een kind afgedankte ijzeren zeven op elkaar en vulde ze met keitjes. Het werk bestaat ook in een monumentale uitvoering, een gevaarte van tonnen. Bij de uitwerking kwam er een ingenieur aan te pas. Het werk typeert de kunstenares: ingenieus in eenvoud. Voor ‘ Gebroken Eenheid ‘ (‘89) bekroond met de Vermeylenprijs, gebruikte ze materialen als beuk, olm, zandsteen en opengebarsten metalen ringen. Hier spreken niet alleen de eenvoud en de puurheid van Mollemans vindingen, maar ook de schoonheid van natuurlijke, ongekunstelde materialen. Het op het eerste gezicht stoer en koel werk geeft pas na enige tijd zijn ziel prijs. De bouwstenen voor haar sculpturen gaat Molleman rapen in de groeven langs de haven. Als Gynaika een kunstenaar op het oog had om te bewijzen dat vrouwelijke kunst eigenlijk niet bestaat, dan is de v.z.w. bij Molleman aan het juiste adres.‘ Niet aanraken ‘ schrijft ze in braille met gietijzeren kogeltjes in een witte marmeren plaat die steunt op een beige sokkel. Molleman zet de kijker graag op het verkeerde been – geen werk van haar werd meer aangeraakt. Braille hield haar een hele tijd in de ban. Zo bouwde ze met braillekaarten haar ‘ Toren van Babel ‘ . In ‘ Zonder Titel’ (’94 ) speelde ze dan weer met gewichten tussen leisteen, metaal en Jacquardkaarten. Op loden platen stonden de universele rechten van de mens afgedrukt. Voor ‘ De Andere’ bevestigt Molleman een zeef vol minuscule keitjes aan de muur. In de zeef zit een gat: op de grond ligt een grote kei. Tijdens de voorbije hete zomer op de Brugse Aspecten ’95 hebben heel wat toeristen zich kunnen laven aan Mollemans intrigerende Reizigersboom. De Madagascariënsis is een boom die in de woestijn erg lang water kan vasthouden. Met gebogen buizen en platen schiep Molleman haar eigen exemplaar. Uitermate suggestief, sober, krachtig. ‘ Lichte-Kooi ‘ (’95 ) is een werk dat je – omwille van zijn transparantie ( een facet dat nu pas aan het bod lijkt te komen ) – dan weer niet van haar verwacht. In een open kubus zweefde boven een zwart fluwelen tapijtje een lege open mossel. De kubus prikt met zijn doorlopende verticale poten in een ruwe brok graniet. Zee, pier, mossel. Boven het gaasje met mossel bengelt een geijkt maar leeg prijskartonnetje. Associatie bij de vleet. Grappig, fijn en een beetje decadent. Gevraagd naar wat haar in dit beeldend bedrijf drijft, antwoordt Molleman dat de dingen die ze maakt vertellen over haar onderbewustzijn, dat ze via het werk en de commentaren erop een duidelijk beeld van zichzelf krijgt.
Uiteraard is er ook de uitdaging om nieuwe dingen te maken. Of vrouwelijke kunst, zo die al bestaat, positief à la Gynaika – gediscrimineerd moet worden ? Nee, hooguit voor goede kunst mag dat. In goede kunst zitten trouwens alle facetten, zowel‘ mannelijke’ als ‘ vrouwelijke ‘.
Werk van Molleman is te zien in Atelier De Gryse, Gentse Steenweg 41, 8500 Kortrijk ( 03/232.22.29 )
Van 3 maart tot 28 april, dagelijks van 10.00 tot 12.00 en van 14.00 tot 19.00. Niet op dinsdag.
Van 30 maart tot 17 april is Molleman te gast in het Museum Wuyts – Van Campen Baron Caroly te Lier, F.L. Cauwenberghstraat 14, dagelijks van 10.00 tot 12.00 en van 13.30 tot 17.30.
Niet op maandag en vrijdag
JOHAN DEBRUYNE
ARTS – ANTIQUES – AUCTIONS, Kunsttijdschrift
1993
