07 aug Het Absolute Nulpunt
De laatste vijf jaren komt mijn inspiratie hoofdzakelijk uit mijn jeugd, een welbepaalde te verwerken periode in mijn leven.
Toen mijn moeder drie jaar geleden stierf zou en mocht het ganse trauma naar boven komen.
Zelf wilde zij er niet mee geconfronteerd worden.
Terwijl ze leefde moesten alle negatieve gevoelens ondergedompeld worden in fun, eten, lachen en genieten van tot en met het materiële.
DE GEEST IS STERK
DE GEEST WEET ALLES
In psychoanalyse kwam het onverwerkte trauma naar boven.
Het TRAUMA dat mij nagenoeg 60 jaar lang had gedomineerd, kwam stilletjes aan los, dichterbij.
Ik droomde, stond op en realiseerde de doorgegeven gedachten in beelden:
Ruggegraat, Ik Wil Spelen, en zie je me graag, You Loved Me?, No Experiment, De Hoogmoedige Vader.
Ik was niet vrij om te maken.
Het moest gemaakt worden, het onbewuste dirigeerde de weg…
Ik volgde.
Het realiseren van de kunstwerken gebeurde in een bevrijdende roes.
Het gaf een grote voldoening en opluchting.
De twee grote traumapijlers in mijn jeugd waren de T.B.C. op mijn ruggegraat en het sterven van mijn vader op 5-jarige leeftijd.
Vastgeslibd, verankerd was mijn verdoken verdriet.
Het heeft een gat in mijn kop en in mijn lijf geslagen.
Vele kunstwerken hebben dit dichtgemetseld.
Drie jaar gebakerd in een plaasteren korset van hals tot halverwege het bovenbeen heb ik het ABSOLUTE NULPUNT beleefd, het totaal niets meer kunnen.
En toch bestond ik nog, was er en leefde.
Alleen de hersenmassa werkte.
HET FANTASEREN NAM EEN GROTE PLAATS IN.
Het Absolute Nulpunt was wakker geworden en drong zich meerdere malen aan mij op. Zeer angstwekkend !
Je bestaat nog maar je kunt niets meer. Een déjà vu.
Deze ingebakken angst moest afgevlakt en leefbaar gemaakt worden.
Mijn denken en fantaseren blijven en zijn mijn sterke overlevingskansen en – kanten.
De kracht van mijn vele beelden, installaties en environnementen is mijn redding bij het hele proces van verwerking.
Er is een rood – zilveren draad.
Rood = dood of levend dood
Zilver = weelde, schoonheid, het esthetische
De dood speelt een grote rol in mijn leven –
DOOD is mijn vader toen ik vijf was.
DOOD is Ludwig, mijn zoon toen hij acht was.
Kunnen pijn en een moeilijk te verteren gestigmatiseerd verdriet een weelde zijn, een gekoesterde bron voor gelouterde schoonheid?
Ik weet dat mooi heel dikwijls lelijk is. Schoon is een verborgen te ontdekken luxe.
‘ Ongetwijfeld is er een Vliesdunne Wand tussen deze en de Andere Wereld ’ : dit geschenk heeft mijn zoon mij gegeven.
Ik moet steeds denken aan het boek van Harry Mülish
‘ De Ontdekking van de Hemel ‘ waarin alles bestuurd wordt vanuit het geestelijke.
‘ Jij weet dat toch ‘ zegt mijn zoon.
‘ Wie gelooft dat ?‘ zeg ik.
Vermits ik aards ben en door het lot getekend, ben ik geworden wie ik nu ben, gaat mijn belangstelling nog steeds uit naar het leven voor en na de geboorte, de dood, het leven na de dood, de wedergeboorte. astrologie, natuurfilosofie, het bovennatuurlijke, het al dan niet afweren van het geloof.
Zij bieden en zijn de spirituele ondertoon voor al mijn beeldend doen en denken.
‘ Het onzichtbare zichtbaar maken’ dixit Paul Klee, is de opdracht van de kunstenaar.
‘ Het onzichtbare ook geestelijk opladen’ is een must voor Wassily Kandinsky.
De mystieke bron van mijn scheppend visualiseren veruiterlijkt zich dan ook ‘ in’ : Symfonie voor de Doden, Put van Babel, De Engel, Kontakt met de Engel, Dood en Wedergeboorte, Het Laatste Avondmaal in 1998, Pyr-a-Mide, De Code van de Ziel, Ludwig, In Memoriam, De Geboorte, De Cirkel, De Innerlijke Wereld en nog zo vele andere creaties.
Het is evident dat een rijk fantasieleven voor de kunstenaar een magistrale troef is.
Het staat ten dienste van het verlangen. Het verlangen om te spelen, de dwanggedachte om schoonheid te creëeren.
Het is de beleving van perfectie die aan de grondslag ligt van dit gevoel voor schoonheid.
De aanwezigheid van schoonheid doet mij opleven.
Mijn kunstwerken zitten dan ook vol meerduidigheid, die geînterpreteerd kan worden binnen een context die door het werk zelf wordt gecreëerd.
Niet alleen het traumatische maar ook de speelsheid, de fantasievolle denkprocessen, de gedreven gedachte, een verfijnde gevoeligheid voor lijn en vorm weerspiegelen de binnen- en buitenkanten van de sculpturen en installaties.
Voorbeelden waarop ik fier en gelukkig terugkijk;
Lof der Zotheid, Zelfportret, Levensboom, Balans van Onevenwicht, Lichte-Kooi, Reizigersboom, Shakespeares’ Zusters, Engelen met Verlof, Unicorn, Gevlochten, Verhuis, China, Het Belgisch denken, De Denker, Liefde is Blind en …
Wat zo er geen oorlog was geweest?
Geen Oorlog en dus geen T.B.C., vader zou langer geleefd hebben, geen ingebakerde jeugdjaren, andere levensverwerkingen.
Een andere uitbouw van mijn persoonlijkheid?
Zou ik met een klakkeloos afgeschreven leven zonder die ingrijpende grootse problemen of trauma’s ook ‘ Kunst ‘ gemaakt hebben?
Wie weet het?
Heeft een mens zonder schaduw geen geschiedenis ?
IK WEET DAT IK ALTIJD IETS ZAL TE VERTELLEN HEBBEN.
Een geschenk is het kunnen en mogen realiseren van de drie blijvende Installaties op de beklijvende begraafplaatsen:
Wevelgem ‘ Voor Allen Aan Wie De Oorlog Raakte’, 2014
Gullegem ‘ Mijd de Oorlog ’, 2015
Moorsele ‘ Van Worden… tot Vergaan, … tot Worden ‘ 2015.
LINDA MOLLEMAN MAART 2015
www.lindamolleman.be
Tentoonstelling O.C.DE CERF – Gullegem , Kerkstraat 1/1
HET ABSOLUTE NULPUNT
Data: 12/09/2015 tot 11/10/2015
Begraafplaats Moorsele 13 juni 2015
Begraafplaats Gullegem 12 september 2015