Haar gehele oeuvre is een tastbaar en vooral zichtbaar geworden meditatie als menselijk wezen, als vrouw en als moeder, omtrent eigen ervaringen en trauma’s
Etherisch
De term etherisch kan op de ruimtelijke objecten, de spirituele monumenten van Linda Molleman worden toegepast, zonder daarbij allesomvattend te zijn.
Installaties, ruimtelijke objecten of constructies zijn in onze regionen al te vaak te herleiden tot een ietwat zelfingenomen spielerei zonder al te veel inhoud of geestelijke bagage.
Filosofische of psychoanalytische beschouwingen moeten het ijle vertoon dan ook een zekere allure geven, die de hofhouding kreetjes van bewondering en diepzinnig staren ontlokt.
Linda Molleman heeft teveel mede te delen om aan dat soort grappenmakerij toe te geven. Het is ook nooit haar bedoeling geweest eerst te bouwen en daarna na te denken of te peroreren.
Het is wel zo dat af en toe een bepaald object omwille van zijn vorm of zijn geladenheid iets in haar wakker maakt, dat sluimerde en dat haar toelaat om de thematiek van leven en dood en het vele dat daar rond cirkelt vorm te geven, vanuit een emotionele ingesteldheid uit te bouwen, in te passen in een structuur die evenzeer esthetisch als bewogen is, evenzeer mysterieus als onthullend. Opvallend daarbij is het feit dat zij herhaaldelijk beroep doet op de wetten van de natuurkunde zodat op dat vlak alleen al haar werken aantrekken en verrassen.
Verbeelding en inventiviteit, een sierlijke vormentaal, een verbazingwekkend en adequaat aanwenden van de fysica, een gedreven gedachte, die door de vorm wordt verbeeld en opgedreven, een uitermate verzorgde afwerking, een diepzinnige geestelijke bagage, het interpreteren van hoogstpersoonlijke ervaringen en trauma’s, het vergeestelijkte karakter van haar structuren, haar bouwwerken, haar ruimtelijk schreeuwen of mijmeren, het zijn alleen fundamentele kenmerken of kwaliteiten van een oeuvre dat aan de top staat van alles wat alhier met ruimtelijke beelding te maken heeft, zodat men zonder enige angst te overdrijven haar werk als iets unieks mag aanzien.
Haar gehele oeuvre is een tastbaar en vooral zichtbaar geworden meditatie als menselijk wezen, als vrouw en als moeder, omtrent eigen ervaringen en trauma’s.
Alles is geest en gedachte in het oeuvre van Linda Molleman, maar daarnaast ook sierlijkheid, professionele afwerking, authentieke emotie, diepzinnigheid, superieure ruimtelijke beeldtaal.
HUGO BRUTIN
KUNSTCRITICUS
1996