02 aug KEI-SNIJDING
BRUGGE, ROTONDE BARON RUZETTELAAN
Het betreft een modern kunstwerk op de rotonde van de Baron Ruzettelaan te Assebroek/Brugge, dicht bij de brug van Steenbrugge. Monumentaal ( 4m20 x 4m x 2m75 ), transparant, maar niet figuratief.
Het kunstwerk is gemaakt uit thermisch bewerkte inox, keien en beton, en staat te midden van een rotonde waterpartij ( dit laatste om veiligheidsredenen). De stad Brugge, die er eigenaar van is, heeft er zo’n twee miljoen BEF ( of circa 50.000€ ) voor betaald.
De kunstenares die het ontworpen heeft is Linda Molleman, uit Brugge. Van haar wordt gezegd dat ‘ ze zoekt naar evenwicht tussen spiritualiteit en vorm. Haar ruimtelijke constructies van ongewone materiaalcombinaties tonen een fragiel evenwicht, een bedrieglijk soort rust, balancerend op de spanning tussen uiterlijk en innerlijk’ ( Marc Delrue ). Haar monumentale werken zijn strak en wiskundig berekend, en belangrijk daarin zijn concept, vorm en materialen.
Over haar werk zegt de kunstenares het volgende:
‘ De titel ‘Keisnijding’ komt van het schilderij van Hieronymus Bosch‘ De Keisnijding ’, maar heeft niets te maken met de architecturale inhoud van het kunstwerk.
Inderdaad via de keien snij ik vormen uit in de twee stapelingen van zeven. Deze twee stapelingen van zeven vormen ieder een balkvorm. Als je van de Baron Ruzettelaan komt is de eerste balkvorm links en de tweede balkvorm rechts gevuld met keien. De 12.000 keien samen vormen een nieuwe balkvorm dwars op de twee voorgaande. Zo zie je, dit is zuivere architectuur. Tussen de twee stapelingen is er een vide die ligt in het verlengde van de weg die komt van Assebroek. ‘ Keisnijding ‘ is een installatie, d.w.z. een kunstwerk gemaakt voor een specifieke ruimte. Vroeger op de hoek van de Baron Ruzettelaan , waar nu een parking is, was er de firma Dhoore. Deze firma verkoopt zand, grind, keien, en maakt beton. De firma is nu verhuisd naar Zeebrugge. Het kunstwerk is gemaakt met de materialen die zij gebruiken, namelijk de keien en de trieer-en trilzeven. De trilzeven werden voor ‘Keisnijding ‘ uitvergroot. De zeven hebben verschillende maasopeningen en worden in de firma Dhoore op trilmachines bevestigd om de keien te sorteren naar grootte. In het kunstwerk worden de grootste keien gebruikt. Met camions werden ze opgevist uit de Noordzee en in Zeebrugge op een lopende band geplet voor het maken van beton. Ik heb 30 dagen, 5 uur per dag, aan deze lopende band gestaan met een houten zeef van 7cm x 7cm om de beste eruit te halen die niet door de maasopeningen van mijn zeven in de constructie van het kunstwerk zouden vallen. Ik kon ze maar vervoeren per 500, daar ik er per dag er maar 500 in de netten kon plaatsen. Als ik ze op de grond liet liggen werden ze gestolen. Ieder jaar wordt het kunstwerk gereinigd en wordt de vijver leeggemaakt. Ieder jaar nemen ze er dan 4 keien uit.
De mensen werpen er goudvissen in, wat ik plezant vind. Als het warm is zitten er in de zomer pootje te baden. ‘
Niet iedereen is gewonnen voor de rotondekunst. Sommige zeggen dat een rotonde allesbehalve de meest geschikte plaats is voor een kunstwerk. Elke chauffeur moet er bijzonder attent zijn en bovendien dikwijls uit een woud van verkeerstekens proberen wijs te geraken. In ieder geval geen locatie voor iets dat tot nadenken stemt. Nog anderen staan kritisch tegenover rotondekunst in het algemeen en menen dat van dingen die je alleen maar vanuit je ooghoek kan waarnemen ( als je er rond rijdt ) niet echt kan zeggen dat het om kunst in de publieke ruimte gaat. Of dit alles ook opgaat voor het kunstwerk op de rotonde van de Baron Ruzettelaan valt te betwijfelen. Het kunstwerk is bijzonder origineel. Hoewel het in de volksmond soms ook oneerbiedig ‘ Kip aan ’t Spit ‘ wordt genoemd. Van ver kunnen de grote keien in de horizontale metalen rekken wel eens daaraan doen denken.
Maar niets is wat het lijkt.
DONALD HONOREZ
GIDSENKRING BRUGGE
4 Mei 2010
KEI-SNIJDING 1999
PEBBLE –CUTTING
ROTONDEKUNSTWERK VAN LINDA MOLLEMAN